Schoolgaande kinderen verwerken de scheiding van hun ouders op een andere manier dan jonge kinderen of pubers. Feitelijk zou je kunnen zeggen dat een scheiding voor deze groep kinderen het meest risicovol is. Dat komt omdat ze enerzijds zich er vol van bewust zijn dat hun ouders uit elkaar gaan (ze begrijpen het rationeel), anderzijds zijn ze nog niet in staat om de consequenties te overzien en hun emoties goed te verwerken.
Voor ieder kind is een scheiding een heftige gebeurtenis, maar helaas treft kinderen in de basisschoolleeftijd (6-12) een scheiding harder dan ooit.
Wat zijn de 5 belangrijkste risico’s die basisschool kinderen lopen?
1. Voor jonge basisschoolkinderen (6-9 jaar) geldt dat ze zich veel zorgen gaan maken om hun ouders, ze willen hun ouders tevreden stellen en gaan zich aanpassen (pleasen). In ernstige gevallen zoals een vechtscheiding of de situatie dat één van de ouders emotioneel niet beschikbaar is, ontstaat het risico op parentificatie. Parentificatie is een extreme vorm van zorg en verantwoordelijkheid waarbij het kind steeds meer de rol van een van de ouders (vader of moeder) gaat overnemen om de andere ouder te troosten of het gat van de ontbrekende ouder te vullen. Dochters gaan voor de jongere kinderen zorgen omdat moeder er niet is; de oudste zoon gaat zich gedragen als de ontbrekende vader van het gezin.
2. Een kind in de leeftijd van 6-9 jaar heeft een vergroot risico op slechtere schoolprestaties omdat de scheiding het basale proces van leren verstoord. Soms leidt de scheiding tot een verhuizing van school waardoor het basale leerproces verder verstoord wordt. Het kind kan de rest van zijn leven last hebben van onderprestatie omdat het zich de basisprincipes van een leerproces niet goed eigen heeft kunnen maken.
3. Oudere kinderen op de basisschool (9-12) zoeken compensatie buiten het gezin. Ze willen vaker bij andere vriendjes spelen waar de vader en moeder nog wel bij elkaar zijn, maar dat geeft veel gevoelens van verdriet en onmacht. Oudere kinderen kunnen dan ook verschillende copingmechanismen ontwikkelen om met hun emoties om te gaan. De twee meest voorkomende mechanismen zijn;
ACTING-OUT; woede-aanvallen en onredelijk gedrag naar ouders, andere volwassenen of leeftijdsgenoten.
WITHDRAWEL; Terugtrekken en afsluiten, zowel fysiek als emotioneel door te gaan gamen, televisie kijken, ouders buiten te sluiten. Omdat deze groep ook al in de pre-puberteit komt, wordt het copinggedrag vaak door ouders uitgelegd als pubergedrag. Mijn ervaring is dat dit bij scheidingskinderen meestal niet terecht is.
4. Voor alle basisschoolkinderen geldt dat dit een belangrijke sociale periode is. Veel van hun veiligheidsgevoel wordt ontleend aan vrienden, school en hobby’s zoals sporten. In veel gevallen zorgt een scheiding echter voor een verandering van school, vrienden en clubs, soms ook omdat het financieel niet meer haalbaar is. Voor de sociale ontwikkeling en dan met name het gevoel van veiligheid kan dit tot nare consequenties op sociaal gebied leiden zoals hechtingsangst.
5. Basisschoolkinderen die gaan scheiden voelen zich vaak in de steek gelaten door hun ouders. Sommigen gaan daar zelfs zo ver in, dat ze het gevoel hebben dat ze geen bestaansrecht meer hebben. Bovendien krijgen ze voortdurend het gevoel te moeten kiezen tussen beide ouders, zeker als ouders veel conflicten hebben. Ook al zeggen ouders tegen kinderen dat ze niet hoeven te kiezen, uit het nonverbale gedrag wat ze laten zien blijkt meestal wat ze echt vinden en voelen en kinderen zijn daar heel gevoelig voor. Het feit dat ze voelen dat hun ouders iets anders uitstralen dan wat ze zeggen kan kinderen heel angstig maken, want waar kun je dan nog op vertrouwen? Dus hoe denk je écht over je ex?
Hoe kun je met deze risico’s omgaan als ouder?
Weten wat je kind doormaakt tijdens de scheiding en met welke risico’s je rekening moet houden als ouders is een belangrijke stap in de methode SUCCESVOL SCHEIDEN. Feitelijk bepalen je kinderen hoe goed je het als ouders doet tijdens en na de scheiding! Als ouder ben jij hét rolmodel en wil je steeds het goede voorbeeld laten zien. Hoe kun je dat doen? Vooral door verantwoordelijkheid te nemen voor het verwerken van jouw eigen emoties, parentificatie te voorkomen en jouw kind steeds kind te laten blijven.
De manier waarop jij omgaat met je woede, angst en de veranderingen tijdens de scheiding geeft aan hoe je kind leert om dat te doen, in die zin spiegelen jullie elkaar. Tijdens de speciale VIPdag inventariseren we welk gedrag jouw kind laat zien en leer ik je hoe je ermee om moet gaan. De belangrijkste tip die ik je kan geven is om alert te zijn op veranderingen in het gedrag van je kind en steeds in gesprek te blijven. Zoek hulp als jullie er samen niet meer uitkomen.
Wat ga JIJ vandaag doen om te zorgen dat je kinderen geen risico’s (meer) lopen? Wat herken jij van bovenstaande risico’s en hoe ga je ermee om?
Je kunt je nog steeds aanmelden voor een GRATIS coachsessie, het GRATIS Ebook downloaden of ECHT aan de slag gaan met de VIPdag.
Ik help je graag!
